پرهیز نامه فضای مجازی 3/ آلودگی به اعتیاد مجازی

از دیگر خطرات شایع علیه امنیت کاربران مجازی، تهدید زمان و اتلاف فرصت‎های آن‌ها است. مسئله تضییع وقت با آلودگی به انواع سرگرمی‌های صفحات زرد و سوزاندن تدریجی فرصت‌های روزانه، دردی است که تنها کاربرانی معدود به رنج خاموش آن گرفتار نیامده‌اند. «جلاد زمان» کاربران در زندان فریبنده مجازی، دام گسترده‌ای فراهم آورده تا شما را از تفکر در اصلی‌ترین مسائل حیاتی، کشف اولوی‎ترین وظایف شخصی و فهم ضروری‌ترین داده‌های علمی، غافل سازد و با ساتور سردرگمی در انبوه اطلاعات پراکنده، سلاخی کند. این فضا به طرزی باورناپذیر، مفیدترین اوقات روزانه مخاطبان را مشغول پست‌ترین دانسته‌های پر سر صدای خودکرده و زیر بمباران مسکن‌های پرعارضه، از مهلت درمان امراض حقیقی دور می‌کند. 

گزارش داوری ماجرایی ورزشی، طلاق‌ و تزویج آرتیستی سینمایی، دابسمچ سیاستمداری دولتی، اظهارات خواننده‎ای لس‌آنجلسی، نحوه مرگ شخصیتی تلویزیونی، استوری جدید پیجی کمدی و پست بی سند ادعایی تاریخی، هیچ اثر معتنابه‌ای در بهبود کیفیت زندگی‎تان نخواهد داشت. سال‌ها قبل، فرزند مرحوم دکتر حسابی نقل می‌کرد که به توصیه پدر زبان آلمانی را در کمتر از دو سال تنها با مطالعات 20 دقیقه‌ای پیش از خواب فراگرفته است؛ درحالی‌که بسیاری از ما بیش از 2 الی 10 ساعت از عمر گران‌مایه خود را هرروز پای چنان مطالبی خاکستر می‌کنیم و بهره‌ای جز خستگی ذهنی، اضطراب قلبی، بدبینی اجتماعی و انزجار سیاسی نصیب نمی‌بریم. توجه به دقیقه‌هایی که می‌شد به‌گونه‌ای مفیدتر صرف کارهایی دیگر کرد، پرسشی مفقود در دالان سرگرمی‎های مجازی است.

 این فضای ابری با ریزش رگباری از بی‎اعتبارترین دعاوی علمی، کم‎اهمیت‎ترین حوادث جاری و زردترین کنش‎های اجتماعی، وضعیتی را رقم میزند که تصور جایگزینی آن نیز برای مقهورانش مرض آفرین است. «اعتیاد مجازی» عارضه‌ای است که شاید بتوان شدت ابتلای آن را درپوششی موجه با قوی‌ترین مخدرها و البته آسیب‌زاترینشان بر سلامت روان و زندگی افراد قیاس کرد. این وابستگی عمیق و زودهنگام، دوری از موبایل را برای عاشقان خود، مبدل به کابوسی تحمل‌ناپذیر می‌کند؛ آن‌هم با توجیه این قبیل تخیلات که: در ساعات نبود من چه حوادثی رخ‌نمود، چه کنش‌هایی روی داد و چه مخاطبانی در انتظار پاسخ‌اند! معتاد مجازی، حیات شخصی و هویت انسانی خود را در ساختاری جعلی می‌کاود که مخلوق داده‌های فردی او و مقهور انتخاب‌های جمعی دیگران است. او به‌تدریج علاوه بر از دست دادن ارتباطات خانوادگی، امکان رشد دیگر استعدادهایش را از خود دریغ می‌کند. درنتیجه پس از مدتی با اجتماعی تک‌بعدی مواجه خواهید بود که واقعیت‌های ناقص جهان حقیقی را بااعتبار کامل دنیای مجازی قمار کرده‌اند. توده‌ای از کاربران گرفتار در جریانات تصنعی که به تولید پیغام و تجارت پسغام آلوده‌اند. این قبیل ارزش‌گذاری‌ها به‌تدریج در زمین انسان مجازی ریشه دوانده، تا آنجا که حذف اطلاعات یک کاربر، مساوی اعدام هویت او است. گاهی آن‌قدر این تأثیر فزاینده است که در مناسبات حقیقی نیز پدیدار گشته و اعتبار حقیقی را برطبق شهرت مجازی تضمین می‌کند. اما مشکله‎ای دیگر خسران بخش‎تر از اعتیاد مجازی و وقت‌کشی روزانه است و آن: سرگرم شدن به صفحاتی است که بر اساس ارائه اخباری زرد، جاذبه‌هایی غریزی، لهویاتی مضحک و لعبیاتی عبث، طلای عمرتان را خاک می‎کنند.